Evden maç için çıkarken son kez göz gezdirdiğimde internette,biletlerin az kaldığı haberini görmüş olmam,daha da sevindirdi.Ancak Akatlar'a ulaştığım andan itibaren anlatılması güç bir sinir harbi başladı.Akatlar'a vardığımızda izdiham var sandım.Meğersem olay anlamsız bir şekilde taraftarın içeri alınmamasından ibaretmiş.İnsana kombinesini aldığı kendi salonunda,kendi kulübü tarafından eziyet edilmesi ne kadar igrenç ve mide bulandırıcı durum anlatamam.
İçeri 5 dk. kala itiş-kakış arasında girebilmiş olmanın verdiği agresiflikle astım pankartımı.Bismillah yanımda bir görevli bitti.''Protesto etmeyin,takımı destekleyin.Sizin göreviniz bu!!'' diyerek vazifemi iletti kulağıma.Sabır,sabır diyerek sakinleştirdim kendimi.
Tribünde yerimizi aldık.Maça hazırdık.Ancak bir kez daha anladım ki.Akatlar kalabalık olmasın,her zaman gidenler dışında kimse gelmesin.Sayfalarca yazılar yazdık,burada yönetimi protesto eden.Sanırım çuvaldızı batırma sırası bizde.Kendi tribünümden bu kadar nefret ettiğimi hatılamıyorum(buna Denizli maçıda dahildir).Ne protesto etmesini,ne takım desteklemesini,ne adam gibi durmasını,ne de saygı göstermesini biliyorlardı.
İnsanların derdi Beşiktaş değil artık.İnsanlar maça Fener'e küfür etmeye,kavga çıkarmaya,tribünde birbirini kanıtlamaya,makara yapmaya geliyor.Efes maçında hakem,rakip oyuncuyu baskı altına almayı bırakın,kendi takımımıza destek veremedik.Maçın kırılma anlarında bağırılan takım değil,Pascal Nouma'ydı.Bağırtmak için artık ''Beşiktaş aşkına,herkes ayağa'' demek yetersiz kalıyor.İnsanları ancak ''Ayağa kalkmayan Fenerli olsun'' dediğinizde canlandırabiliyorsunuz.Bu bile ne hale geldiğimizin kanıtıdır.Maçın akışı sırasında Fener'e küfür etmek nasıl bir tatmin olayıdır?
Ne yaptıysak.ne söylediysek anlatamadık.Anlamadılar,istemediler.Sonuç olarak her yönüyle eziyet dolu,insanın kemiklerini ağrıtıcak derecede sancılı bir maç oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder